INDUSTRIALNE PRZESTRZENIE
BIURA I MAGAZYNY
O nas
Kompleks Ludwik, zlokalizowany w Zabrzu przy ulicy Bronisława Hagera 41-43, tworzą budynki i budowle dawnej Kopalni „Ludwigsglück”, czyli Szczęście Ludwika. Pierwsze wydobycie nastąpiło tu w 1873 roku, ostatni szyb kopalni został zlikwidowany w 1990 roku. Od 1991 roku zarząd nad Kompleksem prowadzi DEMEX sp. z o. o. wykupując od likwidowanej kopalni opuszczone nieruchomości. Od tego czasu Spółka starannie przeprowadza rewitalizację całego Kompleksu: zachowując niepowtarzalny charakter dawnej przemysłowej architektury modernizuje i adaptuje go do nowych współczesnych funkcji. I tak, gdy kiedyś był tu zakład wydobywczy, tak dzisiaj jest to miejsce tętniące przedsiębiorczością.
Dawne kopalniane budynki: administracji górniczej, cechowni- łaźni- lampowni, markowni, maszynowni, kompresorowni, warsztatowe, a także straży pożarnej zostały zaadaptowane do celów biurowych, produkcyjnych i magazynowych. W centrum Kompleksu znajduje się także odnowiona Markownia, industrialna przestrzeń dla kultury i sztuki.
Kompleks Ludwik otwiera reprezentacyjny, monumentalny „Dom Kawalera”, dawniej hotel dla młodych górników (kawalerów). Wybudowany w 1915 roku, piękny ceglany budynek o modernistyczno-klasycystycznym charakterze, po przeprowadzonych restauracyjnych pracach stał się świetną alternatywą dla przeszklonych biurowców i jedną z wizytówek miasta Zabrze.
Kompleks Ludwik znajduje się w strefie gospodarczej o powierzchni kilkunastu hektarów skupiającej kilkadziesiąt podmiotów gospodarczych prowadzących działalności produkcyjne, handlowe i usługowe. Ważnym atutem jest jego doskonała lokalizacja: 2 km od centrum Zabrza, 0,4 km do DK-88, w pobliżu autostrady A1 oraz Drogowej Trasy Średnicowej (902).
Kompleks Ludwik posiada możliwość zasilania odbiorców w energię elektryczną o mocy do 5 MW, jest wyposażony w internetową łączność światłowodową, jest całodobowo dozorowany, posiada szereg ogólnodostępnych parkingów.
Historia
W skład Zespołu Kopalni „Ludwik” wchodzą budynki pozostałe po częściowej likwidacji dawnego zakładu górniczego, którego historia rozpoczyna się kiedy Gustawowi Rufferowi i parafii w Biskupicach w 1852 r zostało nadane pole górnicze. W latach 1854-57 większą częścią udziałów w nowopowstałej kopalni „Ludwigsglück” dysponowała spółka „Schlesische AG für Bergbau und Zinkchüttenbetrieb”. Następnym właścicielem został berliński przemysłowiec Albert Borsig, dzierżawca pobliskiej kopalni „Hedwigswunsch”.
Do eksploatacji węgla w „Szczęściu Ludwika” przystąpiono w 1873 roku, trwała również rozbudowa powierzchni zakładu. W 1899 r. kopalnię zniszczył pożar, w wyniku którego nie odpompowywano wód dołowych, co spowodowało zalanie wyrobisk kopalni, w 1901 roku, po odwodnieniu wyrobisk, przystąpiono do realizacji kompleksowego projektu rozbudowy. W 1910 roku w obrębie zakładu został wybudowany budynek pomieszczeń cechowni, szatni, łaźni i biur rozbudowany w okresie 1912-13 r. o markownię. (Kompleks Markowni) wraz z portiernią, oraz maszynownia szybu „Konrad” i halę warsztatu ślusarskiego z kuźnią i ciesielnią a także rozdzielnię elektryczną, a w 1915 r. o najokazalszy budynek – hotel robotniczy (Dom Kawalera), tworząc charakterystyczną część zespołu kopalni „Ludwik”, która wrosła na trwałe w krajobraz mias o najokazalszy budynek – hotel robotniczy (Dom Kawalera), tworząc charakterystyczną część zespołu kopalni „Ludwik”, która wrosła na trwałe w krajobraz miasta.
W wyniku tych inwestycji, mała dotąd kopalnia, została przekształcona w duży, nowoczesny zakład. Dokonana rozbudowa zmieniła wygląd kopalni powstały budynki o ujednoliconej, historyzującej i starannie zaprojektowanej formie architektonicznej. Zabudowa została rozplanowana w strefie frontowej oraz po obu stronach głównej drogi wewnętrznej uzyskując dobrą ekspozycję widokową prezentując ciekawe i indywidualne rozwiązania architektoniczne.
W 1945 kopalnia została przejęta przez władze polskie, wydobycie w niej trwało do1991, kiedy to po zasypani głównych szybów, została wyłączona z eksploatacji. W 1992 roku większa część zespołu dawnej kopalni „Ludwik” teraz o nazwie KWK Pstrowski została wydzierżawiona Przedsiębiorstwu Górniczemu DEMEX sp. z o.o., które od 1999 roku jest właścicielem tej nieruchomości i użytkownikiem wieczystym gruntu. W 2006 roku, decyzją Śląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, zespół zabudowy Kopalni „Ludwik” został wpisany do rejestru zabytków „A” województwa śląskiego – pod numerem A/204/06.
Od 2008 roku „Kompleks Markowni”, dzierżawiony jest przez Stowarzyszeniu Kopalnia Sztuki. W budynku znajdują się dwie sale: koncertowa oraz odbioru sztuki, każda o powierzchni ok 450 m² w których odbywają się imprezy (koncerty, wykłady, imprezy taneczne, itp.).
Zespół budynków d. kopalni LUDWIK, dobrze wpisuje się w grupę zabytków Zabrza związanych z górnictwem, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną i artystyczną. W Kompleksie w dalszym ciągu toczy się życie przemysłowe, znalazło tu swoje siedziby kilkadziesiąt firm reprezentujących różne rodzaje działalności.
